تاریخ زبان فارسی

«تاریخ زبان» دانش نوینی است که در میان علوم عدیده انسانی موقعیت خاص و قابل توجهی یافته است. بررسی تاریخی زبان از زمان تکوین علم زبان‌شناسی نوین آغاز نشده است، بلکه در اعصار و قرون گذشته نیز به صورت‌های گذشته و پیشین زبان‌ها توجه می‌شد. به‌ویژه در اروپا از قرن هجدهم به بعد، بر اثر رواج فقه اللغه و دستورنویسی تطبیقی و مقایسه‌ای، تتبعات تاریخی زبان رواج و رونق چشمگیری یافت. این کتاب در دو بخش تنظیم شده است؛ در بخش یکم، نخست مقاطع و دوره‌های تحولی زبان فارسی از زمان قدیم‌ترین متون موجود تا زمان حاضر مشخص شده است. به عبارت دیگر با مقایسه مواد و منابع زبانی موجود، معین شده که زبان فارسی چند دوره تحولی را پشت سر گذاشته و سپس منابع و مدارک متعلق به هر دوره که بررسی‌های تاریخی زبان بر مبنای آن صورت می‌گیرد، دسته‌بندی و معرفی شده است. در بخش شدوم تحولات دستگاه صوتی و ساختمان دستوری زبان فارسی در دوره‌های تاریخی به اجمال بررسی شده است.